|
وقتی هوا با شیشه سردی می کند ؛ شیشه از غم می گرید .
وقتی هوا با گل سردی می کند ، گل از غم پژمرده می شود .
وقتی هوا با باد سردی می کند ، باد از غم با صدای بلند های و هو می کند .
وقتی هوا با آدم سردی می کند آدم با خشم خودش را می گیرد ...
آری تنها آدم است که با نادانی کبر می ورزد ؛ و غافل است ...
غافل است که باد با سردی و گرمیش اگر نباشد آدمی نخواهد بود ...
آری آدم است که معرفت ندارد ؛ وقتی هوا خوب باشد عمیـــق نفس می کشد
و وقتی هوا سرد است از او رویگردان می شود ...
و این رازی از عاشوراست ؛ هر چند کودکانه ...
عاشورای حسینی تسلیت باد ...
|
صفحه قبل 
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
