بخشی از خطبه ی بانوی بزرگ ؛ زینب سلام الله علیها :

« ای پسر آزاد شدگان آیا این رسم عدالت است که زنان و کنیزان خود را پشت پرده در حجاب نگه داری و با دختران رسول خدا ( ص ) مانند اسیران رفتار کرده و پرده ی حجاب را بدری و چهره هایشان را آشکار سازی ، آنگاه دشمنان آن ها را از شهری به شهر دیگر ببرند در حالی که مردمان شهر ها و روستا ها و بیابان گردان بر آنان اشراف داشته باشند و هر فرد دور و نزدیک و هر انسان پست یا شریفی آن ها را تماشا کند »

" در زمانی که شان و ارزش جز

به دماغ و لباس و ماشین نیست

تو چادری بمان و ثابت کن

ارزش واقعی زن این نیست …!!!

به نقل از : لباس های خاکی... "
 

فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّین الَّذینَ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهون ! الذین هُم یُرائون !..

ویل بر نماز گزارانی که در نماز خود سستی می ورزند ! ویل بر کسانی که ریا می ورزند ...

این وعده ی خداست ! ؛ و الله لا یخلف المیعاد !

وای به حال کسی که خدا بهش می گه : ویل بر او !!!

( توی قرآن "ویل" رو "وای" معنی می کنن ؛ کاش معنیش همین بود ... )

خدا ؛ خدایی است که ارحم الراحمین است در همان حالی که جبار و قهار است !

خدا بر مومن و پرهیزگارمان مهربان ترین مهربانان است و بر سرکشمان سختگیر ترین ...

خدا مومن را در آغوش خود می گیرد و به او پر و بال می دهد که تا خود او پرواز کند ...

همین خداست خدایی که با سرکش حرف نمی زند ؛ به او نگاه نمی کند ؛ او را به دوزخ تبعید می کند ...

تو انتخاب کن : اگر در رستاخیز کسی قدرتمند تر از خدا داری که به او تمسک جویی ؛ به همان ریسمان چنگ بینداز و اگر باور داری که تنها " خداست " که می ماند ؛ بسم الله ...

♥ اِنَّ اَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللّهِ أَتقیکم ...♥

کیست در مردانگی به از حسین ؟

بگذشت هر آن چه در کرب و بلا بود ؛ گذشت ...

بعد از گذر این همه سال اما ...

تا گویند " یا حسین ! " :

بچه و پیر و جوان و زن و مرد

فوج فوج در کوچه ها آیند و

رخت ماتم و سوگ و عزا بر تن کنند

شهر را مشکی بپوشانند و دل را رخت انوار خدا

خون در رگهایشان غلْیان کند

سوزش و عشق و خروش در دلشان

جوشش کند

همه ی شور و هیاهوی دلان آبی شود ،

گونه هاشان تر کند

قوّت دستان فزون گردد ز غیرت

چهرشان گلگون شود از جوشش خون درون

پایشان از کفش بیرون می کنند

پا برهنه می دوند ؛ پا برهنه می دوند

بوی اسپند در فضا پر می کنند

تا که شاید عطر آن کرب و بلا  را

بشنوند و

مست گردند  

آن که می را می پرستید

ز حُرمش چند روزی

قهر با می می کند

او که دزدی راهش است ،

چند روزی نان پاکی

می خورد

او که بر بی عفتی شهره شده ،

چند روزی را ز حرمش

رخت عفت تن کند

او که سالی است

نه مادر دیده و آل و تبارش

چند روزی را ز حرمش

در کنار خاندانش سر کند

هر چه گفتم به کنار ...

او که او که شهره به گناه است

به استشمام عطر هیئت دوست

لرزه را در بدنش حس می کند

خانه ی دل را تکانی می دهد

از خدایش عذر خواهی می کند

توبه بر درگاه یزدان آورد

او از نامردی خود ، مردی یار

شرمسار ایزد است ...

این همه گفتم و کم گفتم و کم گفتم ...

هر چه گفتم ثمر یک " یا حسین ! " بود و تمام ...

آن حسین مرد است که نامردان ز مردیش

خجل گردند از یزدانمان

آن حسین مرد است که درب خانه اش

بر روی هر نامرد و مرد باز است و

او لبخند به لب دارد ...

آن حسین مرد است ...

باز محرم رسید ...

دل هایمان را خانه تکانی کنیم ...

از هر آن کبر و غرور و ریاست رها شویم

به حسینیان بپیوندیم

به صفوف زنجیر زنی برویم ...

اگر در هیئت دوستی را دیدیم

که مدتی است با او رشته ی پیوند را بریده ایم

به او چای تعارف کنیم

کینه ها را بخشکانیم

بگذاریم دختری که می خواهد چای تعارف کند

تا خدمتی به امامش کرده باشد

سینی را از دستمان بگیرد ...

بگذاریم آن جوانی که می خواهد برای رضای امامش

طبل و دهلی بدست گیرد ؛ بگیرد

یا علم سنگین را به دوش بکشد

اگر زنی یا مردی می خواهد

ذکری گوید و مدحی بخواند ؛

میکروفون را بدستش بدهیم

یادمان باشد مهمان حسینیم

پس کسی را نباید از هیئت برانیم

خواه متقی و خواه متخلف ...

یادمان باشد بنا بر ریا نگذاریم

اجر غیرت جوشیده ی دینیمان را

با خطایی زائل نکنیم

با اشاره ی دست به هیئتیان

غیبت عاشق حسینی را نکنیم

تهمت به کسی نبندیم ...

به جبران کوتاهی که در عید ولایت کردم ، سزاواره مطلبی برای آقای مردان بذارم ...

شاه من آقای من مردی چنین است ...

او به پای خویش می گردد میان مردمانش بی قشون

قوت صد مردم اگر از مردمانش بره ی بریان و

یک مردم میان آن بیاتی نان باشد

قوت او نان بیات است حد بالا ...

قوت او نان بیات است لکن او تـــوشـه ای مملوّ

از نان و طعام بر دوش دارد هر شبی

بر در هر خانه کاندر آن دلی از ضعف

سیر است

نان و آبی را فرود آرد ز آن ...

شاه من طوری میان مردمانش می گردد که

نگویندش امیر است ؛

ناشناس و ساده و بی تاج و بی تخت روانی ...

در بلاد شاه من هرگز یتیمی را نخواهی دید ؛ قلبش

از پدر غمناک باشد

شا ه من بابای دلســـوز تر از بابای آنان است ...

شاه من فرقی میان اغنیا و بردگان قائل نمی باشد

نپندارد که ارز مردمان بر این و آن است ...

گره ی ابروی او اندام دشمن را به لرزه

آورد زهر نگاهش زهره ی اعدا بسوزاند ولیکن

خنده ی ارزان او بر مردمانش شادی و شور

آفریند در دلان ...

روی خوبش از برای مردمان و

اشک او را چاه می بیند فقط

محرم اندوه او ، اسرار او تنها همان چاه است

همان چاه است همان ...

شاه من زوار کعبه ، کعبه زوار وی است ؛

تو نگو من کفر می گویم

خدا شاهد نمی گویم ؛

الهی عشق پاکی نیست بیش ...

من خدای عاشقی دارم که او ؛

عاشق عشاق خویش است

گر که میزانی برای عشق خود بر بندگان و

عشق بنده بر خود آرد ؛

پس که باید از همه بر شاه من

مهر بیش ارزانی بدارد

صد برابر ، صد برابر ...

شاه من از عشق ربش بر سر ِ

راز و نیاز مدهوش می گردد

همان مردی که برق ذوالفقارش

زهره ی دیوان و شیران را بسوزاند ...

من خودم دانم که دولت بر

عدالت محوری بر پا نمی ماند

آری ؛

دولت اسطور من تا چند روزی بود ...

آه !

ترسم از آن است عشقم از

ریا باشد که گوید شاعری :

" صد علی گفتن چه سود ؟

یک علی پیدا بکن

تا ببینی چند مسلم ابن ملجم می شود " ...

به نام خدا ؛

به نام خدای حسین ( ع )

بوی محرم دوباره تمام کوچه ها و خونه ها رو پر کرده

از هر دو تا خیابون که می گذری چند تا جوون می بینی که دارن پارچه می زنن و ...

خلاصه هیئتا آماده ی آماده هستن !

از فردا صدای طبل و سنچ و دهل و بوی اسفند همه جا رو پر می کنه

از فردا دوباره چند تا بچه ی گرسنه هستن که با شام نذری سیر بخوابن

از فردا دوباره گرمای همبستگی میاد

از فردا همه ؛‌ پیر و جوون و بچه و بزرگ همه میان تو خیابونا

هر کی با دل خودش

یکی با تیشرت و شلوار دی اند جی ؛ یکی با عبا و لباس روحانی

ولی همه یه چیز می گن ؛ می گن یا حسین !

فقط کاش یادمون نره چه طوری عزاداری کنیم

مداحامون یادشون نره چطوری روضه بخونن

کاش همه یادشون باشه که حسین از مردانگی و قدرت کم نداشت

کاش یادمون باشه چیزی که تو عاشورا نبود و به تبع سزاوار عزا نبود " ضعف " بود  

یادمون باشه حسین " هل من مبارز " می طلبید ولی محتاج ندا دادن برای " هل من ناصر " طلبیدن نبود ...

در این ایام بارانی

باران رحمت خدا

باران معرفت خدا

باران نعمت ها

باران خون هایی که دوباره تازه می شن

از یاد هم غافل نشیم

التماس دعا ...

متن مدیحه ی " زیر خنجر ... " از نزار القطری (+ دانلود )  ...

ای ز صولت لا فتی الا علی در شأن تو ( بانو زینب (س) )

می برد شمر از سرت معجر فکَیْفَ تُصْبحون

آل بو سفیان به عزت فی بیوت آمنین

آل ما دور از وطن یا لیت قومی یعلمون

انُعم اللّه علینا بِرسول مدنی

هو جدّی و ابی و واسط الکون علی

خیرة اللّه من الخلق ابی

بعد جدی فأنا ابن الخیرتین

فضّةٌ قد خَلَصَتْ من ذهبٍ

فآنا الفضّة و ابن الذّهبین

ذَهَبٌ من ذهبٍ‌فی ذهبٍ

و لُجَین ٌ‌فی لجینٍ فی لجین

انا مظلوم حسین

انا محروم حسین

لِمَ یا قوْم تُریدون بِبَغیٍ و فسادٍ

لم تسعوْن بقتلی بلجاجٍ و عنادٍ

لیس واللّه سِوانا خَلَفٌ بعد النّبی

فرض اللّه علی طاعتنا کلُّ عبادٍ

انا مظلوم حسین

انا محروم حسین

عجبا وا عجبا امت کفار که یک سر

چشم پوشیده ز حق نمک آل پیمبر

همه در ریختن خون من آن بی کس و یاور

شده آماده و بگرفته به کف نیزه و خنجر

و سَتُجزوْنَ من اللّه اذا قامَ قیامة

انا مظلوم حسین

انا محروم حسین

لِمَ یا قوْم تُریدون بِبَغیٍ و فسادٍ

لم تسعوْن بقتلی بلجاجٍ و عنادٍ

لیس واللّه سِوانا خَلَفٌ بعد النّبی

فرض اللّه علی طاعتنا کلُّ عبادٍ

انا مظلوم حسین

انا محروم حسین

من لهُ جدٌّ کجدّی فی الوری

اوْ کشیخی فأنا ابن ُ العَلَمَین

فاطم الزّهراء امّی و ابی

قاصم الکفر بِبَدرٍ و حُنَین

عبد اللّه غلاماً یافعاً

و قریشُ یعبدون الوَثَنَین

یعبدون اللّات و العُزّی معاً

و علیٌّ کان صلَّ الْقبلتَین

فأبی شمسٌ و امّی قمراً

فأنا الکوکب و ابن ( اُبنُ ) القمرین

انا مظلوم حسین

انا محروم حسین

چیست تقصیر من ای قوم که امروز جهانی

شده آماده به قتلم همه با تیغ و سنانی

در شما نیست ز اسلام نه نامی و نشانی

انا عطْشانْ و قد اَحرقَ نطقی و لسانی

انا ظَمئانْ و قد احرق قلبی و فُؤادی

انا مظلوم حسین

انا محروم حسین

( اللّه ) زیر خنجر شه لب تشنه حسین گفت :

تو ای شمر ستمکار ، تو ای ملحد مکار ،

تو ای کافر غدار

اگر من نشناسی بگویم بشناسی

حسینم و ضیاءَ القمرَینم ، قتیل الوَدَجَینم

امام الحرمینم ، انا الفضة و ابن الذّهَبَینم

منم شهپر جبریل ، منم آیه ی تطهیر

منم نخله ی خوبان ، منم زاده ی زهرا

منم عرش و منم فرش ، منم کرسی

و لوح و قلم و باعث ایجاد دو عالم

جگر بند رسولم جگر بند رسولم

نگهبان عقولم

ولی نخل برومند زهرای بتولم

انا مظلوم حسین

انا محروم حسین

به خداوند تبارک و تعالی

به منا یاس منزّه و مبرّا

 به تورات و و انجیل و زبور

و صحف و جمله ی فرقان

چه عمّا و چه یس ( یاسین )

اذا جاء و حم ( حامیم )

به تکریم و به تعظیم

من و مادر و جد و پدر و عمّ و برادر

شما رحم نکردید به من راه ببستید

دلم را بشکستید

انا مظلوم حسین

انا محروم حسین

به در آمد پسر سعد لعین بانگ به لشگر زد و گفتا

که این تازه جوان کیست ؟

اگر احمد ثانیست کفن پوشی چنین چیست ؟

اگر حیدر کرّار بود وای بر اشرار

اگر حمزه بود وای به کفار

گمانم که بود جعفر طیّار

صدا داد و یکی گفت :

که این تازه گل باغ امام است

بودا شمع شبستان رسول عربی

سرو گلستان حسین است

که با شیون و شین است

علی اکبر زار است که بر ناقه سوار است

ز جگر نعره کشیده که انا ابن المصطفی

سید اکبر ؛ علی شاه غضنفر

قاتل قوم ستمگر ...

لینک دانلود بخش اول