نه این معرکه جای زنان نیست ! آن ها که از عشق به ولایت لبریزند ،

آن هایی که به خاطر طبیعت ظریف و شکننده شان باید خود و فرزندانشان را از این معرکه ی خونین برهانند !

زنانی که پسران و پدران و برادران و شوهرانشان را به همراهی خورشید می فرستند و خود در کنار اهل حرم وی می مانند که تسلی بخش خاطرشان باشند .

امام ( ع ) شب عاشورا فرمودند : هر کس عیالش همراه اوست امشب او را به مأمنی برساند که من و هر که ماند فردا شهید خواهیم شد ! و عیالات من به اسارت خواهند رفت .

علی بن مظهر (ع) رفت تا همسرش را ببرد که همسرش از این حرف امام به گریه در آمد وبه شوهرش گفت : ای علی درباره ی من انصاف نداری ! تو خود می خواهی به بهشت واصل شوی و من از این جا بروم .

علی نزد امام بازگشت و گفت : همسرم حاضر نیست او را به مأمنی برسانم .

امام هنوز هیچ نگفته بود که آن زن از خیمه برون شد و گفت :‌یا ابن الزّهرا! السناً قابلاً لخدمة بناتک و اخواتک ؟ ای پسر زهرا ، یعنی ما لیاقت خدمت به دختران و خواهرانت را نداریم ؟

امام چندی سکوت کرد و پس از آن رضایت داد که هر آن کس از زنان که می خواهد بماند و در غم ایشان شریک باشد ، بماند !